Τι έμαθα από τη μητέρα μου που μου ασκούσε πάντα κριτική

Ήμουν να ευαίσθητο παιδί. Η μητέρα μου, μου ασκούσε κριτική και έκανε παράπονα για τα πιο απλά πράγματα: γιατί δεν έτρωγα στην ώρα μου το πρωινό, γιατί δεν την βοηθούσα στο μαγείρεμα ή γιατί δεν χτένιζα τα μαλλιά μου καθημερινά.

Δεν νομίζω ότι όλες οι μητέρες ήταν έτσι. Οι περισσότερες, ακόμα και όταν έκαναν παρατήρηση στα παιδιά τους, έβρισκαν τον τρόπο να εξισορροπήσουν την αρνητικότητα.

Με τη μητέρα μου, οι γκρίζες μέρες ξεπερνούσαν κατά πολύ τις φωτεινές.

Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι ο αντίκτυπος της κριτικής της ήταν μεγάλος και με επηρέασε ποικιλοτρόπως.

Μεγάλωσα νιώθοντας ότι δεν αξίζω

Πάντα ένιωθα ότι δεν μπορούσα να ευχαριστήσω τη μητέρα μου και κατ 'επέκταση κανέναν άλλον. Δούλεψα πολύ σκληρά στο σχολείο αλλά και όπου εργάστηκα και μόνο δύο φορές θυμάμαι τη μητέρα μου να είπε ότι ήταν περήφανη για μένα.

Δεν κατάφερα να αναπτύξω μια υγιή σχέση μαζί της

Όταν ήμουν έφηβη, σπάνια την έβλεπα ως πρότυπο. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω καθόλου μαζί της. Δεν είχαμε κοινά ενδιαφέροντα αλλά και δεν κάναμε καμιά προσπάθεια να γνωρίσουμε η μία την άλλη. Δεν ήθελα καν να βρίσκομαι στην κουζίνα με τη μητέρα μου γιατί θα έβρισκε κάτι για να μου παραπονεθεί, ακόμη και στα πέντε λεπτά που χρειαζόταν για να σερβίρω το φαγητό.

Έμαθα να συμπάσχω

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η μητέρα μου παραπονιόταν τόσο πολύ. Ποια ήταν τα κίνητρά της; "Πρέπει να καταλάβεις τη μητέρα σου. Είναι πραγματικά κουρασμένη μετά από όλη αυτή τη δουλειά τόσο στο γραφείο όσο και στο σπίτι" μου έλεγε συνεχώς. Αυτό με βοήθησε να γίνω καλός ακροατής και οι άνθρωποι πάντα ένιωθαν άνετα να μοιράζονται πράγματα μαζί μου.

Αποφάσισα να είμαι ευγνώμων όσες περισσότερες μέρες μπορώ

Δεν έχω δει ποτέ τη μητέρα μου πραγματικά χαρούμενη για περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, ούτε καν όταν ήμασταν διακοπές. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν ότι αυτός ήταν ένας τρομερός τρόπος να ζεις, χωρίς χαρά και ικανοποίηση Από μια θεία μου έμαθα -ευτυχώς- πώς να είμαι ευγνώμων για τα απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα στη ζωή, όπως είναι η υγεία, το φαγητό, η στέγη, αλλά και για τους φίλους. Κι αυτό με βοήθησε στη ζωή μου.

Παρακαλώ μην με παρεξηγήσετε

Δεν προσπαθώ να παρουσιάσω μια εικόνα τερατώδους μητέρας. Ξέρω ότι ήταν καταπονημένη, αγχωμένη, κουρασμένη. Το καταλαβαίνω και προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να συμφιλιωθώ μαζί της. Όμως κι εγώ ήμουν ένα αθώο, ευαίσθητο, παιδί. Δεν δικαιούμουν μια παιδική ηλικία χωρίς γκρίνια και αυστηρή κριτική;

_{Πηγή: kidspot.com.au}