Μητρότητα χωρίς «ένστικτο» - Η μαρτυρία μιας μαμάς

Θα έχετε ακούσει φυσικά για το ένστικτο της μάνας.

Είναι κάτι με το οποίο παλεύω από τότε που έγινα μητέρα. Όλοι άλλωστε στο υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο: ξέρεις τι είναι καλύτερο για το μωρό σου, ακολούθησε το ένστικτό σου.

Αλλά το ένστικτό μου νιώθω ότι δεν λειτουργεί πάντα, ότι ...διαβρώνεται.

Γίνεται τόσος λόγος σχετικά με την ανατροφή των παιδιών και το πώς να μεγαλώσουμε σωστά ή όχι το μωρό…

Κι είναι τόσο καταπιεστικό όλο αυτό. Αν μάλιστα συμμετέχεις σε κάποια forums μαμάδων είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγεις αυτή την υπόγεια πίεση που νιώθεις για το αν κάνεις τα πράγματα σωστά ή όχι.

Από τη μία είναι δώρο να έχεις τόση πληροφορία και από την άλλη συχνά νομίζω ότι είναι και κατάρα.

Τον τελευταίο καιρό επιτρέπω στον εαυτό μου να βασίζεται στο ένστικτό μου.

Αφήνω τα περιθώρια να διαμορφωθεί μετά από χρόνια δυσπιστίας στον εαυτό μου.

Αναζητώ πλέον συμβουλές όχι στο διαδίκτυο αλλά από επαγγελματίες και από ανθρώπους που εμπιστεύομαι.

Προσπάθησα επίτηδες να σταματήσω το γκουγκλάρισμα και να επικεντρώνομαι σε όσους εμπιστεύομαι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το ένστικτό μου λειτουργεί πάντα κι ότι είναι σωστό.

Αυτή η ενδοσκόπηση όμως με έκανε περισσότερο ευτυχισμένη κι ένιωσα πληρότητα.

Είμαι σε θέση να ακούω προσεκτικότερα χωρίς να σπαταλώ την ενέργειά μου σε ερωτήσεις.

Ακόμα κι αν έχω τόσα πολλά «εργαλεία» που μπορούν να με βοηθήσουν θα ήθελα να επικεντρωθώ στις δυνάμεις μου.

^{ελεύθερη απόδοση από brittanymasson_}