Η μητρότητα είναι διαφορετική την τρίτη φορά

Το τρίτο και τελευταίο μωρό μου είναι έξι εβδομάδων και πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω πόσο γρήγορα πέρασε ο τελευταίος ενάμιση μήνας.

Είμαι μαμά τριών παιδιών

Πριν από πέντε χρόνια, ξεκίνησε το ταξίδι της μητρότητάς μου με τη γέννηση του πρώτου μου γιου.

Δεν μπορώ να σας πω πώς πέρασε ο χρόνος. Αν τα τελευταία πέντε χρόνια αποτελούν μια μικρή ένδειξη, τότε ο χρόνος είναι πραγματικά κλέφτης.

Στις έξι εβδομάδες από τον ερχομό του μωρού μας, αρχίσαμε να βλέπουμε το πρώτο από τα πολλά ορόσημα που έρχονται: τα αληθινά χαμόγελα συνοδευόμενα από τους πιο αξιολάτρευτους παιδικούς θορύβους καθώς το μωρό αρχίζει να ασχολείται με τους ανθρώπους και τον κόσμο γύρω του.

Έχω πλήρη επίγνωση ότι κάθε επίτευγμα του μωρού μας θα είναι γλυκόπικρο σε σχέση με τις δύο προηγούμενες εμπειρίες μου γιατί ως το τελευταίο παιδί μας, όλες οι «πρωτιές» του θα είναι και οι «τελευταίες» μου.

Και έτσι, συχνά υπενθυμίζω στον εαυτό μου - ακόμα και σε στιγμές εξάντλησης - ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που θα γιορτάσουμε την πρώτη φορά που το μωρό μας χαμογελά, κάθεται και μπουσουλάει. Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα θηλάσω, θα απολαύσω τις πρώτες λέξεις, τα πρώτα βήματα και πολλά άλλα.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το τρίτο παιδί μας αδικείται υπό το βάρος της ανατροφής και φροντίδας των δύο μεγαλύτερων.

Είναι λογικό να μην απολαμβάνεις κάθε στιγμή όταν έχεις τρία παιδιά

Αυτό το γράμμα είναι για το μέλλον. Τις μέρες που χρειάζομαι αυτή την επιπλέον υπενθύμιση όταν η ενοχή της μαμάς είναι μεγάλη.

Όμως, μαζί με την εμπειρία έρχεται και η σοφία. Επιλέγω λοιπόν ν΄αφήσω κατά μέρος τις ενοχές και να απολαύσω τις στιγμές με το παιδί μου.

Όσο κι αν ήθελα, ήλπιζα και προσευχόμουν για τον ερχομό του τρίτου μας παιδιού, υπενθυμίζω επίσης στον εαυτό μου ότι είναι εντάξει να μην απολαμβάνω την κάθε στιγμή μαζί τους.

Εξάλλου, μόλις άρχισα να παίρνω πίσω ορισμένα κομμάτια της ζωής μου πριν από το τρίτο παιδί.

Αυτή τη φορά, ξέρω ότι είναι εντάξει να νιώθω απογοητευμένη από τις ανήσυχες, ξάγρυπνες νύχτες και ειδικά από το πρωινό χάος μέχρι να πάνε τα μεγάλα παιδιά στο σχολείο και μέχρι να πάρει έναν ακόμα υπνάκο το μωρό ώστε να μην είναι κουρασμένο.

Αυτή τη φορά, επιλέγω να απολαύσω την εμπειρία του νεογέννητου όσο περισσότερο μπορώ.

Αλλά επιλέγω επίσης να ζητήσω βοήθεια όταν τη χρειάζομαι. Επίσης, μαθαίνω να αποδέχομαι ότι θα υπάρξουν μέρες που το σπίτι θα είναι ακατάστατο.

Ως μαμά τριών παιδιών, μαθαίνω να δίνω χάρη στον εαυτό μου για όλα τα παγωμένα γεύματα και τον επιπλέον χρόνο οθόνης μέχρι να αποκτήσουμε - ξανά - μια ρουτίνα.

Αυτή είναι η μητρότητα για τρίτη φορά και όλα τα συναισθήματά μου -καλά και κακά- έχουν αξία.

Έτσι σε όλες τις μαμάδες εκεί έξω λέω το εξής απλό, σε βλέπω. Είμαι εσύ.

Η ζωή μπορεί να απέχει αρκετά από την τελειότητα που ονειρεύτηκα αλλά ξέρω ότι με έχει πάει εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είμαι.

^{ελεύθερη απόδοση από mother.ly}