Γιατί η βοήθεια των δύο εβδομάδων της μαμάς μου ήταν πολύτιμη

Τα μαλλιά μου έπεφταν όταν η μαμά μου ήρθε να επισκεφθεί για δύο εβδομάδες.

Προσπαθούσα να τα καλύψω φορώντας αστεία καπέλα. Δεν ξέρω γιατί με ενοχλούσε τόσο, δεν το είχε προσέξει άλλωστε κάποιος. Τουλάχιστον όχι στη δουλειά ή στο σπίτι…

Ήμουν η μόνη που είδε τα μαλλιά μου να πέφτουν στο ντους κι ένιωσα τρόμο αντικρίζοντας τις τούφες. Ήμουν στα χειρότερα μου. Περνούσα πολύ δύσκολα ψυχολογικά.

Μαμάδες, δεν είστε μόνες - Ζητήστε βοήθεια όταν τη χρειάζεστε

Μέχρι που με επισκέφτηκε η μητέρα μου για δύο εβδομάδες.

Είχε μετακομίσει όταν ο μικρότερος γιος μου ήταν περίπου 6 ετών. Έτσι, οι επισκέψεις της μετατράπηκαν από μια επίσκεψη το Σαββατοκύριακο σε παραμονή τουλάχιστον μιας ή δύο εβδομάδων. Κι αυτό ορισμένες φορές ήταν λίγο αγχωτικό. Ήθελα να νιώσει ότι ήμουν ενθουσιασμένη, ήθελα να τη φροντίσω, να μαγειρέψω το αγαπημένο της φαγητό, να έχει ένα κρεβάτι με καθαρά σεντόνια όπου θα μπορούσε να κοιμηθεί. Ήθελα να είμαι μια καλή οικοδέσποινα, αλλά η αλήθεια ήταν ότι μετά βίας μπορούσα να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου.

Και οι επισκέψεις της μερικές φορές απλώς μου θύμιζαν ότι μάλλον είχα αποτύχει ως μαμά.

Αυτή τη φορά, δεν είχα χρόνο να καθαρίσω. Δεν είχα την ενέργεια. Όταν σηκώθηκε μετά το δείπνο εκείνο το βράδυ, ο νεροχύτης ήταν γεμάτος άπλυτα κι εγώ είχα πιάσει τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά προσπαθώντας να κρύψω το πόσο αραιά ήταν.

Και έτσι ξεκίνησαν οι δύο εβδομάδες της μαμάς μου που μου θύμισαν τις μαμάδες της δεκαετίας του '50. Με κοίταξε και παρόλο που δεν είπε ποτέ λέξη γι' αυτό, νομίζω ότι πήρε κάποιες αποφάσεις. Κάθε μέρα σηκωνόταν το πρωί και με βοηθούσε στην ετοιμασία των κολατσιών των παιδιών τακτοποιώντας παράλληλα τα ψώνια από το παντοπωλείο στο ψυγείο. Πήγαινε βόλτα τον σκύλο ενώ εγώ ετοιμαζόμουν και στη συνέχεια άφηνε τα παιδιά στο σχολείο και εμένα στη δουλειά.

Όταν επέστρεφα, τα παιδιά είχαν φάει, η ντουλάπα τους ήταν γεμάτη με καθαρά ρούχα και δεν υπήρχαν άπλυτα ούτε για δείγμα.

Μου είχε έτοιμο ένα ποτήρι κρασί και μου έλεγε να κάνω μπάνιο αφού το δείπνο θα ήταν έτοιμο σε περίπου 30 λεπτά. Τρώγαμε, έπλενε τα πιάτα και στη συνέχεια καθόμασταν όλοι μαζί πριν πάνε τα παιδιά για ύπνο.

Ποιος δεν θα το ήθελε αυτό, έστω για λίγο; Το σπίτι μου ήταν οργανωμένο, η ζωή μου ήταν πιο εύκολη. Ήμουν καλύτερη στη δουλειά μου γιατί δεν σκεφτόμουν πάντα τι έπρεπε να κάνω στο σπίτι. Ήμουν όμως και πιο υπομονετική με τα παιδιά μου.

Οι μητέρες δεν χρειάζονται άλλες συμβουλές, ένα χέρι βοηθείας έχουν ανάγκη

Όταν έφυγε μετά από δύο εβδομάδες, έκλαψα περισσότερο από ό,τι είχα κλάψει εδώ και πολλά χρόνια. Τρομοκρατήθηκα με τη ιδέα ότι θα έχανα την πολύτιμη βοήθειά της.

Αλλά αυτό που μου έδωσε η μαμά μου ήταν κάτι πολύ περισσότερο από δύο εβδομάδες πιο εύκολης ζωής.

Μου έδωσε προοπτική. Το έναυσμα για μια νέα αρχή.

Με έκανε να δω ότι μπορούσα να κάνω όλα αυτά τα πράγματα.

Με βοήθησε να δω ότι μπορούσα να διαχειριστώ την καθημερινότητα χωρίς γκρίνια, χωρίς θυμό.

Μου έδωσε απλόχερα αγάπη.

Λίγες μέρες μετά μου εξομολογήθηκε ότι επιστρέφοντας στο σπίτι κοιμόταν συνεχόμενα για …δύο εβδομάδες. Αυτή είναι η μαμά μου.

^{ελεύθερη απόδοση από scarymommy.com}