«Αυτό το φορούσε τότε που...» - Oι σκέψεις μιας μαμάς καθώς αποχωρίζεται τα ρούχα της κόρης της

Υπάρχει κάτι τόσο συγκινητικό στο να χαρίζεις βρεφικά ρούχα...

μικροσκοπικά ρουχαλάκια που δεν χωράνε πια στο μωρό,

μικροσκοπικά πράγματα που καταλαμβάνουν χώρο στις αναμνήσεις σου.

«Οι μέρες αυτές θα είναι για πάντα οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις που θα έχω από εμάς»

Γιατί μπορεί να μη θυμάμαι τι έφαγα για μεσημεριανό σήμερα

αλλά θα μπορούσα να σου πω τη μέρα που φόρεσε αυτό το φόρεμα

για πρώτη και τελευταία φορά.

Και δεν ξέρω γιατί πονάει να τα χαρίζεις

γιατί πρόκειται για ρούχα...

και είναι τόσο ωραίο να τα ξαναχρησιμοποιούνται και να τα ξαναχρησιμοποιούνται.

Αλλά οι ιστορίες που κουβαλούν μπορεί να είναι τόσο βαθιές

και συχνά είσαι η μόνη που τις θυμάται.

Όπως αυτό το φόρεμα που φόρεσε στο γάμο της θείας της,

το γάμο που νόμιζα ότι δεν θα πήγαινε ποτέ

καθώς η επιλόχειος κατάθλιψη μου είχε δημιουργήσει το εξής συναίσθημα:

ότι δεν ήμουν κατάλληλη να γίνω μητέρα, σύζυγος, αδελφή...

Κι όμως, φόρεσε αυτό το φόρεμα σε εκείνο το γάμο

και η αδελφή μου (η νύφη) της χάρισε ένα άλλο τότε,

το οποίο το μωρό μου το φόρεσε την ημέρα της μητέρας

παρόλο που κανείς δεν την είδε να το φοράει.

επειδή ήμασταν κλειδωμένοι στα σπίτια μας λόγω πανδημίας.

Αλλά το ξέρω εγώ. Και θυμάμαι. Και την είδα.

Νομίζω ότι είναι αυτές οι ιστορίες που δύσκολα μπορείς να αποχωριστείς..

Και γνωρίζοντας ότι κάποιος άλλος θα φτιάξει μια νέα ιστορία

με τα αγαπημένα ρούχα του παιδιού σας

μπορεί να νιώσετε ένα μείγμα έντονων συναισθημάτων.

Θα το αγαπήσουν αυτό το ρούχο τόσο πολύ όσο εσείς;

Θα νοιαστούν για τους λεκέδες από κεράσι

από την πρώτη φορά που το παιδί σας μάζεψε κεράσια

ή για τους λεκέδες από το γάλα

επειδή το ταξίδι του θηλασμού σας ήταν τόσο ταραχώδες;

Από την άλλη, μπορεί η ίδια η πράξη του ξεκαθαρίσματος να

κάνει τη νοσταλγία πιο έντονη,

σαν να πρέπει να πάρω μια τελευταία μυρωδιά της μνήμης

πριν κάνω χώρο για τις νέες που θα έρθουν.

Πέντε πράγματα που θα θυμούνται τα παιδιά από εσάς (pics)

Ειδικά για μένα, η πράξη του να χαρίζω

μου θυμίζει ότι δεν θα έχω ποτέ άλλο

μωρό, άλλο νήπιο, άλλο παιδί...

Και παρόλο που είναι δική μου επιλογή,

το γεγονός ότι πρέπει να τα αποχωριστώ σηματοδοτεί κάτι καθορισμένο.

Μου επιτρέπεται όμως να θρηνήσω

και να προσκολληθώ σε αυτά τα τελευταία απομεινάρια

τα πρώτα, τα τελευταία κι όλα τα ενδιάμεσα.

Σας ευχαριστώ αν μοιραστήκατε τα ρούχα σας.

Ξέρω ότι κάθε κομμάτι κουβαλάει μια ιστορία,

και τα εκτιμώ όλα.

όπως ελπίζω ότι θα εκτιμήσουν τα δικά μας και αυτοί που θα τα πάρουν.

^{ελεύθερη απόδοση από pearlsofjasmine@Instagram}