Μια υπενθύμιση αγάπης: Το γράμμα μιας μαμάς στον εαυτό της

Σήμερα, κάθισα και έγραψα ένα γράμμα στον εαυτό μου.

Για την εκδοχή του εαυτού μου, που είναι αόρατη, διαλυμένη και όχι αρκετά καλή. Με την ελπίδα ότι όποτε είμαι στις μαύρες μου, να μπορώ να το διαβάσω και να αναθαρρήσω.

Τι είναι γραμμένο μέσα στην καρδιά μιας μάνας

Αγαπημένε μου εαυτέ,

Καίγεσαι. Το νιώθω.

Έχεις μια φωτιά που τρεμοπαίζει χαμηλά στην κοιλιά σου. Δεν είναι ακόμα μια πλήρης κόλαση, αλλά αρκετή ζεστή για να σε κάνει να νιώθεις άβολα. 

Αρκεί μόνο μια ανάσα για να φουντώσει…

Την έχεις τροφοδοτήσει τόσο πολύ αυτή τη φωτιά.

θλίψη 

ανησυχία 

στρες 

λύπη

εξάντληση  

αλλά κυρίως θυμό. 

Περνάς τις μέρες σου κάνοντας τα πάντα για όλους τους άλλους, αλλά έχεις παραμελήσει το ένα άτομο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία – εσένα.

Και για ποιο λόγο;

Πού σε οδήγησε αυτό;

Μπορείς να περάσεις μια ζωή προσπαθώντας να γεμίσεις ένα φλιτζάνι με νερό για α μπορέσεις να σβήσεις την παλλόμενη δίψα, αλλά τι ωφελεί αν δεν σου έχει απομένει καθόλου ενέργεια για να φέρεις το φλυτζάνι στα χείλη και να μπορέσεις να πιεις;  

Ένα γράμμα σε μια μαμά που αγωνίζεται

Είναι εντάξει να έχεις ως προτεραιότητα τον εαυτό σου.

Είναι εντάξει να παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι.

Είναι εντάξει να λες όχι, όχι σήμερα, όχι τώρα. 

Είναι εντάξει να αφήνεις πίσω σου ό,τι σε εμποδίζει να αισθάνεσαι άξια και πλήρης.

Αναπνέω, 

αναπνέω, 

αναπνέω. 

Είσαι πιο δυνατή απ’όσο νομίζεις.  

Αξίζεις να σε αγαπήσουν. 

Δεν είσαι μόνη.

Θα το ξεπεράσεις κι αυτό. 

Θα βρεις την έξοδό σου. 

Έχεις ότι χρειάζεται για να σβήσεις αυτή τη φωτιά. 

Ή ακόμα και να τη σταματήσεις ευθύς εξαρχής. 

Δεν μπορείς να ελέγξεις τα καύσιμα, αλλά μπορείς να ελέγξεις τη φωτιά. 

Δεν μπορούν να καούν αν δεν δώσεις τη σπίθα που χρειάζεται για ν’ανάψουν.

«Είμαι περήφανη για εσένα ακόμα και όταν είσαι στα χειρότερά σου»

Έχεις τη δύναμη, 

έχεις τη θέληση, 

έχεις σημασία.

Σ΄αγαπώ

Ο εαυτός σου

^{ελεύθερη απόδοση από Instagtam@ the_hotmess_supermom}