3 τρόποι για να ενθαρρύνετε το νήπιο παιδί σας να παίξει ανεξάρτητα

«Κάθε φορά που σταματάω να παίζω με το 18 μηνών παιδί μου, κλαίει και θέλει να το σηκώσουμε. Είναι αδύνατο να κάνω οτιδήποτε άλλο. Πώς μπορώ να το βοηθήσω να μάθει να παίζει πιο ανεξάρτητα;», εξομομολογείται μία μαμά.

Το να αισθάνεστε ότι πρέπει να είστε συνέχεια «σε εγρήγορση» μπορεί να είναι τόσο εξαντλητικό - και ίσως να μην είναι το καλύτερο ούτε για το παιδί σας. Το ανεξάρτητο παιχνίδι είναι μια πραγματικά σημαντική δεξιότητα που πρέπει να μάθουν τα παιδιά.

Με τον τρόπο αυτόν το νήπιό σας αναπτύσσει τα δικά του ενδιαφέροντα και εξασκείται στην επίλυση προβλημάτων. Σε αυτό το στάδιο, το παιδί σας μπορεί να είναι ικανό μόνο για λίγα λεπτά τη φορά, αλλά τελικά θα αποκτήσει αντοχή, ώστε να μπορέσετε να κάνετε και εσείς ένα ολιγόλεπτο αλλά πολυπόθητο διάλειμμα .

1. Ξεκινήστε μένοντας κοντά και παρατηρώντας ήσυχα

Σε αυτή την ηλικία, το ανεξάρτητο παιχνίδι είναι λίγο παραπλανητικός όρος, επειδή το παιδί σας εξακολουθεί να εξαρτάται από εσάς. Στους 18 μήνες, μπορεί σταδιακά να ασχολείται αρκετά λεπτά μόνο του με κάποιο παιχνίδι, αλλά θα πρέπει να μείνετε κοντά του.

Το να κάθεστε ήσυχα δίπλα του και να το παρατηρείτε είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα. Αυτή τη στιγμή, χρειάζεται το χώρο του, την άνεση του και να ξέρει ότι είστε δίπλα του.

2. Απομακρυνθείτε σταδιακά περισσότερο

Μόλις το παιδί σας φαίνεται να παίζει άνετα χωρίς την άμεση συμμετοχή σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να απομακρυνθείτε λίγο. Καθίστε στο πάτωμα λίγα μέτρα μακριά του για να ξεκινήσετε. Την επόμενη φορά, μπορείτε να μετακινηθείτε σε μία καρέκλα στην άλλη άκρη του δωματίου.

Εξηγήστε τι κάνετε και προσφέρετε κάποια επιβεβαίωση: «Σε βλέπω! Θα καθίσω στην καρέκλα για ένα ή δύο λεπτά. Είμαι εδώ!» Η γνώση ότι είστε ακόμα κοντά του μπορεί να το βοηθήσει να στρέψει περισσότερη προσοχή στα παιχνίδια του.

3. Περιορίστε μερικά παιχνίδια

Ο περιορισμός των επιλογών μπορεί να το βοηθήσει να επικεντρωθεί σε ένα παιχνίδι και να το ενθαρρύνει να εμβαθύνει εκεί.

Το να του προσφέρετε παιχνίδια και δραστηριότητες που είναι κατάλληλες για το στάδιο που βρίσκεται, θα αυξήσει την πιθανότητα να παραμείνει με τα παιχνίδια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

4. Προσφέρετε βοήθεια όταν χρειάζεται

Κάθε φορά που το παιδί σας παίζει ανεξάρτητα με ένα παιχνίδι, προσπαθήστε να μην το διακόπτετε. Αν σηκώσει το βλέμμα του για να βεβαιωθείτε ότι είστε ακόμα εκεί, χαμογελάστε του καθησυχαστικά και δείτε αν θα συνεχίσει να παίζει μόνο του.

Αν το παιδί σας «κολλήσει» ή θέλει βοήθεια, προσφέρετεέ του λίγη ενθάρρυνση ή να του δείξτε το επόμενο βήμα και, στη συνέχεια, επιστρέψετε για να το παρακολουθείτε ήσυχα.

Τι θέλουν οι ειδικοί να γνωρίζουν οι γονείς για το ανεξάρτητο παιχνίδι

1. Το ανεξάρτητο παιχνίδι μπορεί να μην διαρκέσει πολύ σε αυτή την ηλικία

Καθώς το παιδί σας μεγαλώνει, είναι σε θέση να παίζει ανεξάρτητα για μεγαλύτερα διαστήματα. Αλλά για τα επόμενα χρόνια, οι περίοδοι αυτές μπορεί να είναι αρκετά σύντομες, επειδή το εύρος της προσοχής τους εξακολουθεί να αναπτύσσεται.

Το ανεξάρτητο παιχνίδι μπορεί να διαρκέσει έως και 4 λεπτά στις ηλικίες 1 και 2 ετών. Τα τρίχρονα μπορεί να είναι σε θέση να παίξουν χωρίς την άμεση εμπλοκή ενηλίκων για έως και 8 λεπτά και τα τετράχρονα για έως και 10 λεπτά ή και περισσότερο.

Φυσικά, αυτό μπορεί να διαφέρει από παιδί σε παιδί και από μέρα σε μέρα. Αν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για ένα παιχνίδι ή για μια δραστηριότητα , είναι πιο πιθανό να επιμείνουν σε αυτό. Μπορεί, επίσης, να δυσκολεύονται περισσότερο όταν πεινάνε, όταν είναι κουρασμένα, άρρωστα ή βγάζουν δόντια.

2. Ακόμη και λίγος χρόνος αρκεί

Η ανάπτυξη ανεξάρτητων συνηθειών παιχνιδιού είναι μια διαδικασία. Σε αυτό το στάδιο, μπορεί να έχετε χρόνο μόνο για να πλύνετε τα δόντια σας ή να διαβάσετε μια ή δύο σελίδες ενός βιβλίου.

Αλλά ακόμη και λίγος χρόνος ανεξάρτητου παιχνιδιού μπορεί να ενισχύσει την αντοχή του παιδιού σας και να το βοηθήσει να εργαστεί προς μεγαλύτερα πράγματα .

Όποτε το παιδί σας παίζει ανεξάρτητα, προσπαθήστε να μην το διακόπτετε. Αν σηκώσει το βλέμμα του για να βεβαιωθεί ότι είστε ακόμα εκεί, χαμογελάστε του καθησυχαστικά και δείτε αν θα συνεχίσει να παίζει.

3. Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να προκαλέσει μια (προσωρινή) αναποδιά

Αν το παιδί σας κλαίει συχνά και θέλει να το πάρετε στα χέρια σας, μπορεί να βιώνει άγχος αποχωρισμού , το οποίο είναι συνηθισμένο για τα μωρά και τα νήπια. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μένετε κοντά του και να το παρηγορείτε.

Μπορεί να θεωρείτε πως το να το σηκώνετε θα διαιωνίσει αυτή τη συμπεριφορά, αλλά το να είστε εσείς η σταθερής και ασφαλής του βάση θα το βοηθήσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση να αρχίσει να κάνει περισσότερα πράγματα μόνο του.

4. Τα παιδιά κάτω των 3 ετών χρειάζονται επίβλεψη

Είναι σημαντικό να μένετε στο ίδιο δωμάτιο με το παιδί σας, ώστε να μπορείτε να το παρακολουθείτε στενά και να ανταποκρίνεστε στις ανάγκες και τα συνθήματά του.

Κάποια στιγμή, ίσως θελήσετε να δημιουργήσετε έναν χώρο πλήρως προστατευμένο για να μπορεί να παίζει χωρίς να τραυματίζεται ή να του λένε «όχι».

^{Πηγή: lovevery.com}