Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη σχολική βία

Οι επιπτώσεις της μπορεί να είναι σοβαρές, επηρεάζοντας τη συναισθηματική υγεία, την αυτοπεποίθηση και την ακαδημαϊκή απόδοση των παιδιών. Ως γονείς, έχουμε την ευθύνη να εξοπλίσουμε τα παιδιά μας με τα απαραίτητα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις.

Το πιο σημαντικό βήμα είναι η ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία μαζί τους.

Πώς να βελτιώσετε τη σχέση σας με το έφηβο παιδί – Φράσεις που κάνουν τη διαφορά

1. Δημιουργούμε ένα ασφαλές περιβάλλον επικοινωνίας

Αυτό ξεκινάει ασφαλώς από την βρεφική ηλικία και εξελίσσεται στην νηπιακή και παιδική σταδιακά.

Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι μπορούν να μας μιλήσουν χωρίς φόβο ή ντροπή. Για να το πετύχουμε αυτό:

• Αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο μαζί τους και τους δείχνουμε ότι ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την καθημερινότητά τους.

• Αποφεύγουμε να τα κρίνουμε ή να τα επιπλήττουμε όταν μοιράζονται τις ανησυχίες τους ή όταν κάνουν λάθη.Τα παιδιά χρειάζονται συμβουλές και συζήτηση κάθε φορά που ξεφεύγουν από τα όρια που περιφρουρούν την ασφάλεια τους.Με την συζήτηση και τις ερωτήσεις τα παιδιά αναπτύσσουν κριτική σκέψη ενώ μαθαίνουν να επικοινωνούν καλύτερα σε δύσκολες καταστάσεις.

• Δίνουμε έμφαση στα συναισθήματά τους και τα ενθαρρύνουμε να εκφραστούν.

Γιατί τα παιδιά έχουν εξοικειωθεί με τη βία;

2. Εξηγούμε τι είναι η σχολική βία και πώς εκδηλώνεται

Πολλά παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ότι βιώνουν ή γίνονται μάρτυρες σχολικής βίας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τους εξηγήσουμε ότι η σχολική βία μπορεί να είναι:

• Σωματική (χτυπήματα, σπρωξίματα)

• Λεκτική (κοροϊδία, προσβολές, απειλές)

• Κοινωνική (αποκλεισμός, διάδοση ψευδών φημών)

• Ηλεκτρονική (cyberbullying μέσω μηνυμάτων ή social media)

Με απλά λόγια και παραδείγματα, τα βοηθάμε να αναγνωρίζουν αυτά τα περιστατικά και να κατανοήσουν ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους φέρεται με αυτόν τον τρόπο.

3. Ενθαρρύνουμε τη σωστή διαχείριση τέτοιων περιστατικών

Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν πώς να αντιδράσουν αν πέσουν θύματα ή γίνουν μάρτυρες σχολικής βίας:

• Να μιλούν σε έναν ενήλικα: Τονίζουμε ότι δεν είναι ένδειξη αδυναμίας να ζητήσουν βοήθεια. Μπορούν να απευθυνθούν σε γονείς, δασκάλους ή κάποιον ενήλικα που εμπιστεύονται.

• Να μην ανταποδίδουν τη βία: Εξηγούμε ότι η βία δεν είναι λύση και μπορεί να χειροτερέψει την κατάσταση.

• Να υπερασπίζονται τον εαυτό τους με αυτοπεποίθηση: Τους μαθαίνουμε να λένε «Σταμάτα!» με σταθερή φωνή και να απομακρύνονται από την κατάσταση.

• Να στηρίζουν άλλα παιδιά: Αν δουν κάποιον συμμαθητή τους να δέχεται εκφοβισμό, μπορούν να τον πλησιάσουν, να του μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια από έναν ενήλικα.

Σχολικός εκφοβισμός: Μια συνεργατική προσπάθεια σχολείου-οικογένειας

4.Είμαστε το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν

Τα παιδιά μαθαίνουν από τη συμπεριφορά μας. Αν εμείς δείχνουμε σεβασμό, ενσυναίσθηση και αντιμετωπίζουμε τις συγκρούσεις με ηρεμία, θα υιοθετήσουν την ίδια στάση. Αντίθετα, αν εμείς χρησιμοποιούμε βία, λεκτική ή σωματική, δίνουμε λάθος μηνύματα.

Ο τρόπος ζωής μας,η συμπεριφορά μας,είναι τα πρότυπα πάνω στα οποία τα παιδιά μας πατάνε δοκιμάζοντας στον χώρο εκτός οικογένειας τις δυνατότητες και τις δυνάμεις τους.

Εμείς οι γονείς είμαστε πάντα υπεύθυνοι όταν τα παιδιά μας ασκούν ή δέχονται παθητικά σχολική βία.Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας αφυπνίσει κάνοντας μας υπεύθυνους με ουσιαστικό ενδιαφέρον,αγάπη και παρουσία στην καθημερινότητα των παιδιών.

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι όταν ένα παιδί ασκεί οποιασδήποτε μορφής βία στο σχολείο του ή στον «φιλικό του κύκλο» κραυγάζει απεγνωσμένα για αποδοχή, αυτοεκτίμηση, αναγνώριση.

Νομίζει λοιπόν ότι με την άσκηση βίας αποκτά αξία,δύναμη, και την προσοχή που τόσο του λείπει.

Το να εξηγούμε στα παιδιά με απλά λόγια την συναισθηματική κατάσταση των συμμαθητών που είναι βίαιοι, τα βοηθάμε να κατανοήσουν καλύτερα ποιος πραγματικά είναι ο δυνατός και για ποιο λόγο δεν πρέπει να επιτρέπουν σε κανέναν να συμπεριφέρεται έτσι.

Ενδοσχολική βία: Πώς φαίνεται ότι ένα παιδί έχει πέσει θύμα εκφοβισμού;

5. Συνεργαζόμαστε με το σχολείο

Είναι σημαντικό να διατηρούμε μια καλή επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς και να ενημερώνουμε το σχολείο αν αντιληφθούμε περιστατικά σχολικής βίας. Τα περισσότερα σχολεία διαθέτουν μηχανισμούς αντιμετώπισης του bullying, και η συνεργασία μας μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των παιδιών.

Δεν αφήνουμε τα παιδιά μας ειδικά του δημοτικού σχολείου, να παραμένουν ανεξέλεγκτα σε οθόνες χωρίς να ξέρουμε τι βλέπουν και ποια μηνύματα λαμβάνουν από το διαδίκτυο. Επίσης με διακριτικότητα και ουσιαστικό ενδιαφέρον παίρνουμε πληροφορίες και γνωρίζουμε τις παρέες και τους φίλους.

Να θυμάστε:

Ένας ευχάριστος γονιός που δεν παρελθοντολογεί, αλλά θέλει και μπορεί να αφιερώσει ουσιαστικό χρόνο μπαίνοντας πάντα σωστά στο πνεύμα της εποχής των παιδιών του, γίνεται πόλος έλξης από τα παιδιά και τους φίλους τους, με αποτέλεσμα να παίρνει αλλά και να δίνει μαθήματα ζωής, επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.

• Μείνετε κοντά στα παιδιά σας. Μιλήστε μαζί τους, στηρίξτε τα, γεμίστε τα με συναισθήματα ασφάλειας και αγάπης.
• Κανένα παιδί που ζει με ασφάλεια και αγάπη δεν καταφεύγει στην βία.
• Ναι, δεν είναι εύκολο το γνωρίζω.Το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι το πιο δύσκολο αλλά και το πιο συναρπαστικό,ανυπέρβλητο έργο ζωής.

Η συζήτηση για τη σχολική βία δεν πρέπει να είναι ταμπού. Όσο πιο ανοιχτά μιλάμε στα παιδιά μας, τόσο πιο προετοιμασμένα θα είναι για να την αναγνωρίσουν και να την αντιμετωπίσουν. Με την αγάπη, την υποστήριξη και τη σωστή καθοδήγηση, μπορούμε να τα βοηθήσουμε να αισθανθούν ασφαλή και δυνατά μέσα στο σχολικό τους περιβάλλον.

Μαρία Πετρίδη
Accredited Life coach

monoesymporeis.com
Facebook: Marie Petridi
Instagram: mariepetridi

Δείτε εδώ το αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού