Οι μαμάδες δεν μπορούν πλέον να τα κάνουν όλα μόνες τους!

Ναι, οι μαμάδες δεν μπορούν να τα κάνουν όλα μόνες τους! Αυτό είναι γεγονός! Πόσο άδικο το βρίσκουν, πόσο νιώθουν ότι τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας «δεν τις νιώθουν» και δεν τις καταλαβαίνουν, πόσο δεδομένες τις θεωρούν, πόσο…

Φαντάζομαι, πως κάπως έτσι αισθάνεστε οι περισσότερες. Ναι, οι μαμάδες δεν μπορούν να τα κάνουν όλα μόνες τους! Αυτό είναι γεγονός!

Μπορεί η εικόνα της μάνας να στηρίζεται στην προσφορά και στην ανιδιοτελή αγάπη προς τα μικρά της… Τι σημαίνει όμως αυτό; Σίγουρα όχι ότι «πρέπει» να παραμελήσει τον εαυτό της και τις ανάγκες της… και σίγουρα ότι δεν είναι υπεράνθρωπος!

Μέσα από τα μαμαδίστικα παράπονα που ακούω στο γραφείο αλλά και από το περιβάλλον μου, βλέπω πως κάτι κάνουν και οι μαμάδες και θεωρούν τα μέλη της οικογένειας πως «δεν έχουν ανάγκη και πως μπορούν μόνες τους» να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα!

Για παράδειγμα, οι περισσότερες θέλουν να έχουν τον έλεγχο! Μπορεί να παραπονιούνται, να θυμώνουν, να φωνάζουν, να γίνονται ακόμα και υστερικές κάποιες φορές, θέλουν όμως όλα να περνάνε από το χέρι τους για να είναι σίγουρες ότι θα γίνουν με τον …δικό τους τρόπο! Αποτέλεσμα, όσο και να προσπαθεί η υπόλοιπη οικογένεια να την βοηθήσει, στο τέλος ξέροντας ότι δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένη, παραιτείται, αφήνοντάς την στο γνωστό της ρόλο και τον έλεγχο στα χέρια της…

Είναι πολύ σημαντικό αυτό, όσο και αν ακούγεται αστείο, καθώς ακούω και από μπαμπάδες: «θέλω να την βοηθήσω αλλά αν δεν το κάνω όπως ακριβώς εκείνη θέλει ή την ώρα που εκείνη θέλει, με κατακρίνει, μου φωνάζει, ξινίζει τα μούτρα της κοπανώντας μου ότι μόνο εκείνη είναι ικανή! Γιατί να την βοηθήσω λοιπόν εφόσον δεν αναγνωρίζει τίποτα;»

Αν λοιπόν ανήκετε στον ελεγκτικό τύπο μαμάς, αντί να παραπονιέστε, προσπαθήστε να δείτε πως θα αφήσετε λίγο χώρο και στους άλλους να κινηθούν ελεύθερα και χωρίς κριτική. Αντιθέτως, συνεννοηθείτε στην οικογένεια, μοιράστε ρόλους και ο καθένας θα έχει να ασχοληθεί με τα …δικά του! Όλα αυτά βέβαια, τονίζω και πάλι, χωρίς κριτική αλλά με ενθάρρυνση!

Το παραπάνω μοίρασμα ρόλων και υποχρεώσεων μέσα στο σπίτι, ισχύει για όλες τις μαμάδες και για όλες τις οικογένειες. Μιλήστε μεταξύ σας, πρώτα με τον σύζυγο, πείτε πως νιώθετε, τι θα θέλατε, με τι θα νιώθατε καλύτερα… Με ήρεμο τρόπο και χωρίς να κατηγορεί ο ένας τον άλλον, όλα μπορούν να γίνουν. Όσο προσφέρεστε ως …θύμα, το μόνο σίγουρο είναι πως θα συνεχίσετε στην ίδια μορφή…

Δεν χρειάζεται να πάθετε burn out για να ζητήσετε βοήθεια ή να αναγκαστούν οι υπόλοιποι στην οικογένεια να βοηθήσουν. Φροντίστε τον εαυτό σας, δείτε τις ανάγκες σας, βάλτε και τα δικά σας «θέλω» ως προτεραιότητες. Σταματήστε να κρύβεστε πίσω από το «δεν έχω χρόνο για εμένα», όσο και αν είναι όλα στριμωγμένα σήμερα. Και δεν φταίει μόνο η πανδημία γι αυτό που έχει αλλάξει τη ζωή όλων μας, φταίει και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την καθημερινότητά μας και το πώς αποφασίζουμε να λειτουργήσουμε… Να μάθουμε όχι μόνο να δίνουμε αλλά και να παίρνουμε για να έχουμε να δώσουμε και πάλι πίσω!

Ναι λοιπόν, μαμάδες δεν μπορείτε – και δεν είναι και δίκαιο – να τα κάνετε όλα μόνες σας! Ζητήστε τη βοήθεια από την οικογένειά σας, συμφωνήστε στο μοίρασμα ρόλων και υποχρεώσεων και βάλτε μπρος και τις δικές σας ανάγκες, όπως και την κοινωνικότητά σας. Τέλος, δεν φτάνουν μόνο τα παραπάνω αλλά και μία καλή σχέση με τον σύζυγο, μία καλή σεξουαλική ζωή, καλή επικοινωνία και μοίρασμα…

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας